Köy Evi

“Köyleri terk edip şehre gidenler, biraz para kazandılar. Sonra üstünlük taslamak için köylerine gezmeye gelir oldular. Bazıları da yaz tatillerinde kalmak için köylerine şehrin çarpık ve ruhsuz beton binalarını yapar oldular.
Şehre gidemediği için köyde kalanlar ise şehirdeki insanlara nispet, köy evlerini yıkıp betona gömüldüler.

Ne köy kaldı, ne çeşme
Ne konak kaldı ne de ev
Kına taşını yıkıp, şehirlerden beton taşıdık köylerimize
Taş ve toprak ev fakirliği, beton ise zenginliği ifade eder oldu!
Köylerimizin kıyameti oldu beton
Dedem ve Ninem
Şamil ile Münevver
Annem ve Babam
Alime ile Mecit
Tam sekiz tane halam
Ablam ve kardeşlerim
Bu evde doğdum ve büyüdüm
“Kurban olayım” diye seven halalarımın sesi kulaklarımda
“Seni yaradana şükür” diyen ninem rüyalarımda
Tandır başında, annem taşısın diye uyuyomuş gibi yapıp, yatağıma taşıttığım annemin sımsıcak kucağı aklımda
Daha güneş doğmadan “hadi kalk öğlen oldu” diyen dedemin sesi, dışarda tarlaya gitmek için öküz arabasını hazırlamış beni bekleyen güzel babamın kızgınlıkla karışık sevgi dolu bakışları özlemimde yaşıyor
İstedim ki yüzyıllar sonrasına taşınsın evimiz
Örnek olsun ve bir tanecik köy evi kalsın gelecek dünyaya
Kim bilir belki torunlarımız yıkarlar bu çirkin ve ruhsuz beton yığınlarını
Yeniden kurarlar köylerimizi”