Dolap Nişi

“DEDE DOLABI, KITLAMA ŞEKER VE ÇAY
Kıtlama, tek şeker ile yirmi bardak çay içebilmenin adıdır.
Yokluk yıllarının en değerli şeyidir. Dedelerin odalarındaki kilitli dolapların ulaşılması zor gıdasıdır.
Köy bakkalından azar azar alınır, bitmesin diye tane tane tüketilir. Kesme makası ile kırılarak küçücük parçacıklar halinde kullanıma sunulur. Aile bireylerinin şeker ile buluşması ise hiç kolay olmaz.
Şeker, ancak misafir gelince bollanır.
O yüzden evin çocukları misafiri çok sever. Zira evdeki en güzel yiyecekler sadece misafir gelince ortaya çıkar.
Her akşamüstü ninemin ve annemin sıkıntılı saatleri olurdu.
Çocuklar acıkmış, ah dedemden bir şeker koparabilseler, sütün içine atıp ekmek doğrayıp yedirecekler çocuklara.
“”Şamil bir tane şeker versene, uşakların sütüne atacağım”” diye söylenir ninem.
Dedem kızar; “”Daha sabah almıştın bir tane, naptın onu?””
Annem, misafir geldiğinde şeker tasının içinden şeker alırken dedem görmeden avucunun içine bir tane saklar, çocuklar bayram etsin diye.
Ne yapsın dedem?
İdareli olmak gerek, kış bitmek bilmez, geceler uzun. Şeker ve çay biterse almak ne mümkün.
Bir varmış bir yokmuş,
evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, bir zamanlar kilitlenen dolaplar varmış.
Çünkü içlerinde şeker ve çay varmış.
Ah be dedem.
Şimdi her şey çok!
Lakin daha mutsuz, daha umutsuz ve daha açız.
Tek bir şeker ile mutlu olan çocuklar da, büyükler de gittiler.”